‘Dag 5. Het voornemen iedere dag een stukje te schrijven over hoe ik me voel is mislukt. Pas vandaag trekt de mist in mijn hoofd op en ben ik in staat hele zinnen te formuleren. De afgelopen 4 dagen waren intens. De mist in mijn hoofd zorgde er voor dat ik moeite had met focussen en ik praatte met dubbele tong. Ik leefde enkel op sapjes en water en ben zeker een paar kilo afgevallen.’

Dit is geen passage uit mijn dagboek, waarin ik verslag doe van een knallende weekender met afterparty tot dinsdag. Nee, dit is de vijfde dag van mijn detox ‘vakantie’ in de bergen van Turkije.

Auto-immuunziekte

Het moddert al een tijdje. Mijn lijf doet op zich wat het moet doen, maar functioneert niet zoals ik dat wil. Het afgelopen jaar werd er een auto-immuun ziekte gediagnostiseerd. 2018 tekende zich door extreme vermoeidheid, pijn en ongemak. Een avondje uit moest ik bekopen met een week in bed en de pijn in mijn lichaam was, bij tijd en wijle, ondraaglijk. In de Westerse geneeskunde betekent de diagnose auto-immuun zoveel als ‘deal with it’. In de meeste gevallen kun je de symptomen bestrijden, maar zit je er de rest van je leven aan vast.

Dat deal with it, lukt me niet. Ik ben 36 en wil een hoop. Ik wil mijn mooie bedrijf uitbouwen, ik wil nog een poging doen om te participeren aan een fitnesswedstrijd en als het even kan, ieder weekend in de gordijnen. Tant pis, als dat is wat ik wil, zal ik mijn leven moeten aanpassen. Ik heb me het afgelopen jaar met alles wat ik in me had verzet tegen de diagnose, maar dat heeft me niks gebracht. Niks anders dan het besef dat ik moet luisteren naar mijn lichaam en het vooral moet geven wat het nodig heeft. Rust, reinheid en regelmaat.

De drie R’en

Gadverdamme. Voor wie me kent. Ik gedij het best op koffie en wijn. Mateloosheid, onregelmatige werktijden en spontane ommezwaaien. Leven volgens de richtlijnen van de drie R’en, voelt als een straf. En hoe doe je dat? Waar begin je?

Het rusten gaat goed, ik slaap veel. De regelmaat heb ik ook redelijk onder de knie; drie vaste dagen op kantoor en iedere dag zeker drie keer met de Teckel naar buiten. De reinheid is een dingetje. Als je niet fit bent, doe je er natuurlijk goed aan om zo gezond mogelijk te eten. Bij mij werkt dat anders; als ik moe ben dan heb ik trek in koffie, snelle koolhydraten en vet. Ik heb me het afgelopen jaar gevoerd met koekjes, chocolade en Frans stokbrood van Le Fournille met gezouten roomboter en kaas. Hartstikke lekker, maar geen voedsel waar je je beter door voelt. Sterker nog, juist slechter.

Enter de vicieuze cirkel. Voel me niet lekker > koekjes > voel me nog slechter > koekjes en chocolade.

Breken met ongezond eetpatroon

Die cirkel doorbreken is lastig. Eenmaal vast in een ongezond eetpatroon kost het veel moeite om jezelf daar uit te halen. Mij lukte het niet. Zelfs al ben ik er heilig van overtuigd dat ziekte - ook de mijne - voorkomen of genezen kan met een gezonde levensstijl en het juiste voedingspatroon. (Heal gezien?) Het doorbreken van patronen enkel en alleen op wilskracht is vaak gedoemd te mislukken.

Dus, daar zit ik. Op een berg in Turkije. Ik teken dag 5 en voel me hongerig. De afgelopen dagen heb ik geleefd op sapjes. Morgen hebben we een excursie naar de lokale markt. Ik overweeg patat, pizza en een groot stuk vlees, maar weet nu al dat ik dat niet ga doen.

In het verleden ben ik obsessief bezig geweest met gezond eten. Die fase ligt lang achter me, ik geloof dat eten waar je gelukkig van word, zij het bleekselderij of bitterballen, goed voor je is. Verstrant je echter in een vicieuze cirkel van een wisselende bloedsuikerspiegel door te veel snelle koolhydraten kan een week in Turkije je helpen die te doorbreken. Dat hoopte ik toen ik 2 dagen voor vertrek besloot te boeken en kan ik nu op de vijfde dag bevestigen. Na dagen van een zeurende en knorrende maag, hoofdpijn en dealen met emoties - die ik normaal gesproken wegspoel met een glas wijn of weg eet met een rol koekjes - kan ik niet anders dan concluderen dat sapvasten voor mij goed uitpakt. Mijn huid ziet er stralend uit, ik heb de hele week geen auto-immuun gerelateerde klachten gehad (sinds lange tijd) en ik voel me helder. Wat deze week me brengt, kan ik denk ik pas benoemen als ik thuis op de bank zit.

Een week vasten is niet leuk, wel bijzonder

Dit was zeker niet mijn leukste vakantie, wel een bijzondere. Een week waarin ik met de vicieuze cirkel heb gebroken en me weer even bewust ben geworden van wat mijn lichaam nodig heeft. Geen koekjes, wel rust, reinheid en regelmaat.

Ook behoefte aan een week uit je comfort zone in een rustgevende omgeving? Ik kan je de Zest for Live detox van harte aanraden. Er is een dagelijks programma waar je - als je zin hebt - aan mee kunt doen. Yoga, wandelen, mediteren, interval training en bezoekjes aan modderbaden, de hamam en lokale markt. Voor de diehards ook darmspoelingen, klysma’s en energetische healingsessies. Die heb ik, even overgeslagen. Moeten niet overdrijven natuurlijk.